سلام...خوبید؟من خوبم...پر حس آرامش...دوست دارم جانم...خیلی...فقط نمیدونم دوسم داری یا نه؟جانم،اینقدر خوبی که آدم دلش میخاد گاهی بی هیچ رسم و آدابی،پای صحبتت بشینه...و گاهی اینقدر خوب،که آدم دلش میخاد بغلت کنه و یه عالم ببوستت...خدا رو چه دیدی،شاید خوبی هم مسری بود...ازت متشکرم دیوونه ی من...مرسی که هستی...مرسی بابت این همه آرامش...
یه سوالی...خریته بهش بگم چقد عاشقشم؟تصمیممو گرفتم...همین روزا،دستشو میگیرم...تو چشماش نگا میکنم و میگم دوست دارم...خدا رو چه دیدی،شاید موند...
من.نوشت:برای دوست داشتنت
حق انتخابی نداشتم ...
دُرست مثل انتخاب خانواده و ملیتم ،
وگرنه کدام زنِ عاقلی
عاشق مردی می شود
که دور است،
دیر می آید
و
سخت می گوید
دوستت دارم !