سرگردون
یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض،پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت
سرگردون
یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض،پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشتنیستی،حال من خرابه...
سلام...
چن شب پیش حالم خ بد بود...رفتم تلگرام،خدا رو شکر آن بود...باهاش حرف زدم.کلی بهم روحیه داد.گفت امیدوار باشم.خوب پیش رفتم،غصه شو نخورم.گفت خوشبین باش.تموم میشه.
چشم،سعی خودمو میکنم...اما میدونی؟وقتی یه مدت مدیدی نمیبینمت،واقعن دیگه دست خودم نیس...همه چیو یادم میره...حتی خودمو...حتی هدفمو...تنها چیزی که میبینم و میخام تویی،بودنته...چیکار کنم؟آدم که دیوونه ی کسی باشه،به همین روز میفته...
اونروز رفتم اینستا...بعدش چنان وجداندردی گرفتم که نپرس!البت هربار ک میرم پیجت،تا چن روز درگیرم...از تموم همکلاسیای دخترت متنفرم!و از تموم دخترایی که واست کامنت میذارن!
برم...هنوز یه عالمه درس هست که باید بخونم...که سال دیگه پیشت باشم و خیالم راحت باشه...ازت متشکرم آرامش من:)
پ.ن:خدایا شکرت...
